عاشقانه

پسر من دو سالشه و موی بچه ها رو میکشه،نمیدونم چطور باید بهش بفهمونم که نباید اینکارو بکنه چون درکی نداره ،گاهی یه بچه رو میخواد بوس کنه یا ناز کنه شروع میکنه مو کشیدن یا هل دادن منم تا بشه سعی میکنم مواظبش باشم ولی گاهی از دستم درمیره،و چند بار پیش اومده که موی پسرعموی یکساله شو کشیده و یا هلش داده اونم تازه راه افتاده میترسه و گریه میکنه،من با هر روشی مثل حواس پرت کردن یا صحبت کردن و.. نتونستم مانع اینکارش بشم،ولی یه بار که جلوی در آشپزخونه بودم صدای عموش رو شنیدم که داد میزد سرش که نکن و نکش این حرفا و الان خیلی ناراحتم که چرا اینجوری گفت،به دو تا از دوستامم گفتم ولی چون موی بچه اونا رم کشیده بود و یا هلش داده بود اونام احساس کردم انگ...

یه عالمه گریه به روضه بدهکارم،تا خوب نشه زخمام سر برنمیدارم،بزار حالا حالا نوکر شما باشم،لحظه ی مرگم تو خاک کربلا باشم.. چه روضه هایی که بخاطر این بیماری و محدودیت هاش از دستمون رفت، چه رزق هایی که ازش محروم شدیم..چه اشک هایی که برای اباعبدالله باید میریختیم و نریختیم...چقد دور شدیم،چقدر محروم شدیم چقد دلمون تنگه،برای نشستن پای منبر و چایی های روضه های خونگی ، ادب و احترامی که برای تک تک عزادار ها میزاشتن...برای شلوغی های روضه و خواهش از مردم که یه جا برای نشستن بهمون بدن...محروم شدیم از زیارت،از اربعین،از حرم امام رضا حتی... دلمون تنگه... خدایا فردا اول محرمه این دو ماه برای ما رزق های معنوی و مادی زیادی بفرست...کاری کن د...

واقعا خیلی احساس بدی دارم ،خیلی،احساس میکنم از همه چی عفب موندم از ذهن و افکارم و خودم خسته شدم محمد مغازه زده دائم دم مغازست نمیرسه به من و زندگی ،چندین روزه توی خونه ام،خستم عجیب!از همه چی،دلخوشی ای ندارم،محرم رازی ندارم!عصر بچه رو خواب کردم رفتم بیرون پارک سر کوچه،رو نیمکت ،یکم پیاده روی،گریه کردم،،،احساس پوچی دارم،احساس ناامیدی مطلق،احساس بی عرضگی،نتونستن،نخواستن،نشدن،،،حیف از امیدایی که ناامید شدن،حیف ...هیچ کاری نمیتونم بکنم هیچ سختی ای نمیتونم بکشم،افسرده شدم عجیب!چقد فک میکردم بعد از بیمارستان همه چی عالی میشه ولی خیلی بد بود،خیلی بد،الان مستاصل شدم مستاصل،پناهی ندارم...احساس پوچی و بیهودگی دارم،شاد نیستم،کسی بفکرم نیست ،خسته و کسل و...

یه دو سه روزی هست که هادی من یه چیزایی شبیه حرف زدن میگه که نامفهومن اما چیزی که من متوجه میشم بابا گفتنشه که خیلی تکرارش میکنه و برام جالبه،الان هادی ده ماهشه،نمیدونم بچه ها از کی شروع به حرف زدن میکنن ولی خیلی برام جالبه چون من اصلا توقعشو نداشتم و تمرینی هم باهاش نمیکردم.

پسرکم داره ده ماهگیشو پر میکنه،،روزای اول محرم روزای پراسترسی رو گذروندم و واقعا حال روحیم بد بود یه جور عجیبی بودم بدون اینکه اتفاق خاصی افتاده باشه،،،شاید یه چیزی مثل چشم خوردن،الان بهتر شدم امیدوارم خوب بشم،خوب خوب! سعی کردم بیشتر شاکر باشم و اینکه ارتباط قلبیمو با خدا حفظ کنم،امیدوارم که خدا منو بابت همه ی بی ادبی ها،قلدربازیا،ناشکریا،کفران نعمتا،گناها و خطاها و سهل انگاریام ببخشه امیدوارم بهتر از اونی که فک میکنم بشه

همسر عزیزم خیلی دوست دارم بیشتر از اونچیزی که فکرشو بکنی ازت ممنونم که همیشه پا به پام اومدی..من اگه کم آوردم ولی تو نه..ممنونم که دائم بهم روحیه دادی و بداخلاقیامو تحمل کردی ممنونم که اون 40 روزی که با روحیه ی خرابم بیمارستان بودم برام سنگ تموم گذاشتی....ممنونم که وقتی nicu بودم پا به پام میومدی و کم نمیزاشتی برام..عزیزم با تمام وجودم دوست دارم...ممنون که مثل یه پدر واقعی پسر کوچولومونو میبردی دکتر ،بینایی سنجی و و و ازینکه با قطره چکون بهش شیر میدادیم نوبتی...ازینکه بهم دلداری میدادی..ارومم میکردی هوای دلمو داشتی..من تا ابد مدیونتم...به داشتنت میبالم...ممنونم ازت ممنونم ممنونم ازون موقع که این اتفاقا افتاد و بعد مراقبت از بچه...

من اومدم به عنوان یه مادر.. الان که مینویسم چند ماهه که سختی های زیادی کشیدم و بچم رو 7 ماهگی به دنیا اوردم معجزه وار طوری که کسی فکرش رو نمیکرد بچم بمونه..5 هفته بیمارستان خوابیدم با کیسه اب پاره و نه سوراخ...ولی از اون جایی که خدا خواست بچم هفته 32 بارداری طبیعی به دنیا اومد و 11 روز توی دستگاه بود با وزن 1900... بازم اومدم بگم که روحیه ندارم ..از آذر تو قرنطینه ام...الانم که بخاطر کرنا و بچه ی کوچیک هیچ جا نمیتونم برم..خلاصه اینکه اون چیزی که میخواستم رو دارم ولی اون حسی که میخواستم رو نه خدارو بخاطر همه ی نعمت هاش شکر

راستش تا حالا به اون صورت بهم ظلمی نشده که نتونم ببخشم و یا زندگیمو به اون صورت تحت تاثیر قرار بده و یا کسی کاری باهام بکنه که بخوام نفرینش کنم هرروز با تنفر ازش از خواب پاشم،،ولی راستش خیلی بدم میاد ازین حرف که خیلیا میگن فلانی به ما ظلم کرده و ما منتظریم نتیجه شو ببینه راستش ازین انتظار به معنای واقعی کلمه متنفرم! و بدتر از اون اینکه اگر اون فرد مد نظر زندگی خوبی داشته باشه و شاد خوشحال باشه طرف ناراحت و شاکی که چرا زندگیش خوبه و خدا جوابشو نمیده!و حتما خدا خدای خوبی نیست!!واقعا این تفکر که خودمم نمیدونم استعداد دچار شدم بهش رو دارم یا نه برام زجرآوره و هیچ وقت ازینجور تفکر و اعتراضی خوشم نیومده از خدا میخوام که این تفکر رو ازم دور ک...

خدایا توی همه ی لحظه های اضطراب و آشوب پناهم باش لحظه ی هجوم همه ی افکار مزاحم و اذیت کننده کمک کن اونی بشم که میخوام و میخوای

نمیدونم چرا تارگیا اینقدر علاقه به غیبت کردن پیدا کردم..همش از کارای این و اون ناراحت میشم و پشت سرشون حرف میزنم..مخصوصا خواهرشوهرم ماجرا این بود که این چند وقت پدرشوهر و مادرشوهرم مشرف شده بودن حج و خواهرشوهرم از قم اومده بودن شهرمون و خونه اونا بودن،،حالا طبقه بالای خونه مادرشوهرم وسیله داره ولی خالیه،و بعضی وقتا میرفتن اونجا ولی از وقتی بچه دومشون به دنیا اومد دیگه نرفتن بالا،،حالا قبل از اومدنشون ما خونه رو داشتیم تمیز میکردیم برای ولیمه بالا رو هم همسرم خیلی تمیز کرد و گردگیری اساسی ای کرد برای اینکه آقایون بالا برن و خانوما پایین،،بعدم ما دو سه شب طبقه بالا میخوابیدیم چون خونمون دور بود و کارا زیاد بود صرف نمیکرد بریم بیای...