یه عالمه گریه به روضه بدهکارم..

یه عالمه گریه به روضه بدهکارم،تا خوب نشه زخمام سر برنمیدارم،بزار حالا حالا نوکر شما باشم،لحظه ی مرگم تو خاک کربلا باشم..

چه روضه هایی که بخاطر این بیماری و محدودیت هاش از دستمون رفت، چه رزق هایی که ازش محروم شدیم..چه اشک هایی که برای اباعبدالله باید میریختیم و نریختیم...چقد دور شدیم،چقدر محروم شدیم چقد دلمون تنگه،برای نشستن پای منبر و چایی های روضه های خونگی ، ادب و احترامی که برای تک تک عزادار ها میزاشتن...برای شلوغی های روضه و خواهش از مردم که یه جا برای نشستن بهمون بدن...محروم شدیم از زیارت،از اربعین،از حرم امام رضا حتی...

دلمون تنگه...

خدایا فردا اول محرمه این دو ماه برای ما رزق های معنوی و مادی زیادی بفرست...کاری کن دست پر ازین دو ماه بیرون بیایم،جوری که ذخیره برای آخرتمون باشن و نابودشون نکنیم

خدایا همه ی گناهانمون رو به برکت ابا عبدالله(علیه السلام)ببخش🤲