«سَواءٌ عَلَيْنا أَ جَزِعْنا أَمْ صَبَرْنا»
«سَواءٌ عَلَيْنا أَ جَزِعْنا أَمْ صَبَرْنا» توی آیه ۱۴ سوره ابراهیم وقتی مستضعفین به مستکبرین میگن که ما توی دنیا از شما پیروی میکردیم حالا الان شما چیزی از عذاب ما رو به دوش میکشین..اونا پاسخ میدن اگه ما هدایت شده بودیم شما رو هدایت میکردیم الان برای ما مساویه چه جزع و فزع کنیم و چه صبر کنیم... ما لنا من محیص...
این چند وقت توی برهه ای از زندگی هستم که دقیقا حس همین آیه رو دارم«سَواءٌ عَلَيْنا أَ جَزِعْنا أَمْ صَبَرْنا»...هرچی جزع و فزع میکنم،ناله میکنم...باز هرچی صبر میکنم..منتظر میمونم...همش انگار مساویه...فرقی نداره.....گریزی نیست،چاره ای نیست زندگی همونجور میگذره
روزا شب میشن شبا روز میشن و...
الان دقیقا ۳ ساله من منتظر هستم و واقعا این کابوس برام کشنده و غیرقابل تحمل شده..و انگار که همه در ها به روم بسته شده
من ختم و چله برا حاجتروایی زیاد برداشتم..زیاد توسل کردم..دکتر هم نه زیاد ولی رفتم....ولی نتیجه نگرفتم و الان احساس میکنم این نتیجه نگرفتنه هم به ضرر دنیام شده و هم آخرتم..ولی باز هم همان و همان و همان
این چند روز مخصوصا گاهی اینقدر بی‌تابی کردم که با خودم گفتم واقعا ارزش داره به این نقطه برسم و اینجوری حاجت بگیرم؟
بابت پسرم خیلی خداروشکر میکنم ولی واقعا ازینکه همه بچه دوم و سوم رو دارن و پسرم تنهاست ناراحت و معذبم...
احساس میکنم آغوشم خالیه،دلم داره میترکه..دلم میخواد باردار باشم و بفکر لوازم تهیه کردن براش باشم..دلم برای شیردهی و بچه داری تنگ شده..اینقدر نازک دل شدم که از خبر بارداری دلم میگیره...
سعی کردم با دانشگاه،کلاس رانندگی و...خودم رو مشغول و سرگرم کنم ولی دریغ اصلا ذهنم منحرف نشد حتی چله صبر برداشتم تا ۴۰ روز چیزی نگم و صبر کنم ولی بعد از تموم شدنش انگار عقده‌ای شده باشم و بیشتر و بیشتر میگم...
این چند روز خیلی اذیت شدم خواستم اینجا ثبتش کنم تا یادم بمونه چه روزهایی رو پشت سر گذاشتم
فاطمه